به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت الله مصباح یزدی شب گذشته در درس اخلاق روزانه خود در ماه مبارک رمضان در بیت رهبری در قم گفت: بسیاری اوقات انسان ها وقتی گرفتاری برایشان پیش می آید مستاصل می شوند و موضع گیری های خاصی اتخاذ می کنند و ممکن است اگر فرد مومنی هم باشد این سوال را بکند که چرا کفار و برخی از انسان های متزلزل همیشه در حال صعود هستند و بسیاری از دینداران این همه بلا تحمل می کنند.
ایشان بیان داشت: خداوند مومنان را مورد خطاب قرار می دهد که هر که را بیشتر دوست دارم بیشتر به بلا دچار می کنم و کافران به حال خود رها شده اند؛ اصلا بسیاری از آنها در این چند صباح دنیای فانی هر روز به بار عذاب خود اضافه می کنند تا در آخرت موازنه تغییر کند و آنها در عذاب باشند و مومنان پاداش این بلاها را به بهترین شکل دریافت کنند.
آیت الله مصباح یزدی بیان کرد: مومن با صبر، بر درجات خود می افزاید و حتی اگر در یک جزیره دور افتاده باشد و یا بر سرکوهی تنها باشد بازهم شیطانی برای گرفتار کردن او به آنجا خواهد رفت.
این استاد برجسته حوزه علمیه با اشاره به روایتی از امام صادق(ع) در کتاب اصول کافی اظهارکرد: محمدبن اجنان از اصحاب امام صادق(ع) نقل کرد که روزی در خدمت امام بودم که شخص ناشناسی به خدمت امام آمد و از سختی های زندگی اش گله و اظهار شکایت کرد؛ حضرت در ابتدا یک جمله به او فرمودند: که صبر کنید که انشالله فرجی به شمابرسد؛ سپس چند لحظه ای سکوت کردند و فرمودند که در کوفه زندانی وجود دارد، آیا از آن خبری داری؟ وی گفت بله جای خیلی بدی است؛ خیلی تنگ و کثیف و متعفن است؛ سپس حضرت فرمودند که در زندان توقع داری که به تو خوش بگذرد؟ آیا نشنیدی که دنیا زندان مومن است؟ زندان جای خوشی نیست از جای کثیف و تاریک نباید توقع خوشی داشت.
رییس موسسه آموزشی وپژوهشی امام خمینی(ره) گفت: دنیا همین است و نباید توقع دیگری از آن داشته باشیم و مثلا توقع داشته باشیم که این دنیا برای ما مثل بهشت باشد؛ تنها در بهشت است که مومنان طعم زندگی بی دغدغه را خواهند چشید وبا دوستان خوب خود به گفت وگو و معاشرت مشغول هستند وهر آنچه که اراده کنند برای آنان فراهم است.
عضو مجلس خبرگان رهبری یادآورشد: البته بایدبه یاد داشت که دنیا برای همه انسان ها نیز زندان و سجن نیست و برای بسیاری از افراد خوش و خرم هم هست و مشکلات کمتری دارند ولی باید دانست که بلای هرکسی به اندازه ایمان است و هر که ایمانش محکمتر است بلای بزرگتری نیز تحمل می کند و بدانیم که اگر هر روز نیز در زندگی مان بلا داشتیم ایمانمان قوی تر است.
ایشان گفت: مومن نباید از بلا نگران باشد؛ امام صادق(ع) فرمودند: مزد زیاد با بلای زیاد توام است و خدا هیچ مردمی را دوست ندارد مگر آنکه آنان را مبتلا می کند؛ در روایت دیگری هم هست که فردی که نزد امام (ع) اظهار فقر کرده بود امام به او فرمودد حاضری محبت ما را بدهی و همه گنج های دنیا را به تو بدهند؟ گفت به خدا حاضر نیستم سپس امام فرمودند که پس تو چیزی داری که ارزش آن از همه گنج های عالم بیشتر است پس چرا می گویی فقیرم.
این استاد اخلاق حوزه اظهارکرد: امام باقر(ع) می فرماید اگر کسی چنین رفعتی پیدا کرده است که خدا معرفت اهل بیت(ع) را به او داد اگر سر کوهی تنها زندگی کند و خوراکش تنها گیاهی باشد که از زمین می روید نباید نگران باشد چون چیزی دارد که ارزشش از همه دنیا بیشتر است.
رییس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) گفت: ما ارزش ولایت را می دانیم و مزه آن را چشیده ایم و حاضر نیستیم آن را به هیچ قیمتی از دست بدهیم؛چندی پیش شخصی که شیعه شده بود داستانش را نقل می کرد که پدرو مادرش به خاطر شیعه شدن او چه بلایی بر سرش آوردند و با چوب به سرش زدند و امروز باید چند قرص بخورد تا بتواند حرف بزند و مدت ها گرفتار بود، در کنار مسجد جمکران می خوابید و در تمام این مدت همه این سختی ها را تحمل کرد بود به دلخوشی اینکه محبت علی(ع) را در دل دارد.
ایشان افزود: ما به دلیل اینکه این محبت را رایگان به دست آوردیم قدر محبت اهل بیت(ع) را نمی دانیم و در این راه باید هم معرفت مان را بیافزاییم و هم شکرگزار این نعمت باشیم و به لوازم اش ملتزم باشیم.
آیت الله مصباح یزدی اظهارکرد: برخی دیگر از انسان ها هستند که وقتی بلایی هم بر آنان وارد می شود احتیاجی ندارند که بگوید که در آخرت اجر می بریم و به امید اجر اخروی سختی ها را تحمل می کنیم زیرا می گویند که ما مملوک هستیم و مالک اصلی خداست و خدا هرطور که دوست دارد با ما رفتار می کند.
ایشان گفت: روایت داریم که برخی از ترس عذاب و برخی به امید ثواب و برخی برای دوست داشتن خدا عبادت می کنند؛ عاشق برای معشوق که مزدی نمی خواهد؛ در کتب مقاتل آمده است که وقتی حضرت سیدالشهدا(ع) تیر سه شعبه را از گلوی علی اصغر(ع) بیرون کشید خون ها را به آسمان ریخت که آنچه مصیبت را بر من آسان می کند، این است که خدا می بیند و معشوق من می بیند که من برای او چه می کنم و دیگر چیزی از او نمی خواهم؛ اگر خداوند چنین معرفتی به انسان بدهد انسان تحمل هرگونه سختی و گرفتاری را دارد.
